Zagubiony łącznik szermierczy między Polską a Węgrami

Od lewej: Janos Kevey, Kazimierz Laskowski

Okazuje się, że na początku XX wieku nie tylko Węgrzy przyjeżdżali do Polski uczyć polskich szermierzy. Polacy również odwiedzali Węgrów w celach szkoleniowych. Ośrodkiem, do którego jeździli był… Instytut Miklósa Toldiego, a osobą, która przyczyniła się do nawiązania głębszych kontaktów – Kazimierz Laskowski

Kazimierz Laskowski herbu Korab, „Kazik” (ur. 7 listopada 1899 w Troicku, zm. 20 października 1961 w Warszawie) był fechtmistrzem, majorem Wojska Polskiego, kierownikiem kompanii szermierczej Centralnej Wojskowej Szkoły Gimnastyki i Sportów w Poznaniu. Wychował wiele pokoleń szermierzy.

Béla Szombathely – początek

W 1928 roku zaprosił do Warszawy węgierskiego trenera Béla Szombathelya w celu przygotowania drużyny polskich szablistów do Igrzysk Olimpijskich. W tym czasie polska drużyna wielokrotnie pokonała Niemcy. W 1928 r. Kazimierz Laskowski został indywidualnym wicemistrzem w szabli na Wojskowych Mistrzostwach Europy w Ostendzie.

W zawodach drużynowych wywalczył również brązowe medale na mistrzostwach w Liege i Ostendzie. Skład drużyny: Kazimierz Laskowski, Tadeusz Friedrich, Leszek Lubicz-Nycz, Adam Papée, Władysław Segda, Kazimierz Szempliński, Jerzy Zabielski.

Kazimierz Laskowski w Instytucie Miklósa Toldiego

Po kilku latach, w 1936 roku, Béla Szombathely został jednak odesłany z powodu coraz słabszych wyników. Rok później drużyna prowadzona przez Kazimierza Laskowskiego wyjechała na Węgry, aby szkolić swoje umiejętności w… Węgierskim Królewskim Instytucie Wojskowego Kształcenia Nauczycieli Szermierki i Sportu im. Miklósa Toldiego w Budapeszcie. W tym właśnie czasie Laskowski nawiązał kontakt z Jánosem Keveyem, który w 1938 roku na jego zaproszenie przyjechał do Warszawy, aby nauczać kadrę narodową szermierki.

János Kevey po II wojnie światowej ponownie – już na dłużej – zawitał do Polski, jako trener kadry narodowej w latach 1947-1958 i wychował m.in. szablistę wszech czasów – Jerzego Pawłowskiego.

Tekst na podstawie artykułu z czasopisma węgierskiego „Magazyn Szermierczy” (1972 rok)